از قطعنامه مشترک تشکل‌ها و کمیته‌های کارگری پشتیبانی می‌کنیم

روز اول ماه مه، برابر با یازدهم اردیبهشت، روز جهانی کارگر و روز اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران در سراسر دنیا، برای بیان خواست و مطالبات خود، جهت بهبود وضعیت زندگی آنان، رهایی از مشقات و نابرابری های نظام سرمایه داری و برپایی دنیایی عاری از ستم و استثمار طبقاتی است. پيام  کارگران در اول ماه مه این است که کارگران در سرتاسر جهان، فارغ از نژاد، ملیت، زبان و مذهب، یک طبقه ی واحد جهانی هستند. کارگران به عنوان بخش اعظم جامعه، با اتکا به نیرو و ارادۀ خویش و اتکا به دانش و آگاهی طبقاتی خود این قابلیت و توانایی را دارند که علاوه بر بهبود شرایط کار و معیشت خویش، در محو نظام طبقاتی، نقش پیشرو و به سزایی داشته باشند و ایجاد جامعه ای آزاد، برابر، انسانی و فارغ از استثمار را مد نظر قرار دهند .

پیام نشست چهارم نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران- خارج کشور
 به
پناهجویان متحصن در گوتنبرگ، استکهلم و....
 دوستان عزیز:
ما فعالین متشکل  در نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران – خارج کشور مطلع شدیم که  در ادامه مبارزه  چندین ساله برای یافتن محیطی بدون ترس و شکنجه های روزانه، محیطی که حداقل امکانات یک زندگی انسانی داشته باشد، شما عزیزان که با فرار از جهنم جمهوری اسلامی ایران ،سال ها است  در انتظار  گرفتن اجازه اقامت ، در دلهره و هراس ، بسر می برید. سال ها است که پاسخ پناهندگی شما بدون جواب مانده است ، بیش از دو ماه در اعتصاب و تحصن بسر می برید و برای رساندن  صدای اعتراض خود به گوش نا شنوای اتحادیه اروپا ودولت  سرمایه داری سوئد و مجامع جهانی، به سیاستهای آنان معترضید.

دوستان عزیز پناهجو
همه می دانیم که  ما برای رسیدن .به کوچکترین خواسته ها یمان نیاز به مبارزه و به چالش کشیدن دولت هائی داریم که برای دفاع از منافع یک عده سرمایه دار حریص و پر طمع ازهیچ عملی  از جنگ گرفته تا تحویل انسان ها به دولت های دیکتاتور و شکنجه گر ابائی ندارند.  دوستان، مبارزه شما درشرایطی انجام می گیرد که دست آوردهای  اجتماعی  کارگران  ازآن جمله حقوق پناهندگی که سال ها برای آنها مبارزه انجام گرفته بود، از طرف سرمایه داران و دولت هایشان  مورد یورش  قرار گرفته است.  و اما، این واضح و روشن است  که دولت های باصطلاح دموکرات کنونی نه فقط مصوبات کنوانسیون ژنو که حتا قوانین تصویب شده خود را نیز نادیده می گیرند وبه آنها عمل نمی کنند.
 دوستان عزیز!
ما اراده ی شما را درامرادامه تحصن ومبادرت به اعتصاب غذا ستایش می کنیم اما به خوبی می دانیم که برای ادامه زندگی و بویژه درچنین شرایط  دشواری به تن وروحی سالم وقوی هم نیازداریم. ما باید همواره امرمبارزه خود را در برابر رژیم تا بن دندان مسلح سرمایه داری اسلامی ایران و هم پیمانان  بین المللی آن بشکل متشکل دنبال نماییم .

ازاینرو،ما نهاد های همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور، ضمن محکوم کردن سیاست های پناهنده پذیری اتحادیه اروپا ، ازتمامی تحرکات تا به امروزشما درامرداشتن حق انتخاب مکان وزندگی شایسته و در شان انسانی قویا پشتیبانی کرده واز دولت سوئد خواهان رسیدگی مجدد به امر پناهندگی شما هستیم . ما را دراین مبارزه درکنارخود بدانید

  نشست چهارم نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران- خارج کشور
25 آوریل 2011

" بیانیه پایانی چهارمین گردهمآئی نهادهای همبستگی با جنبش کارگری درایران – خارج کشور "

 نشست همبستگی برای آزادی کارگران زندانی" چهارمین نشست حضوری نهادهای همبستگی با کارگران ایران ـ خارج از کشوربه نام" نشست همبستگی برای آزادی کارگران زندانی" در روزهای ۲۳، ۲۴ و ۲۵ آپریل در شهر هانوور(آلمان) با حضور فعال رفقای نهادهای مختلف در حالی پایان گرفت که همه شرکت کنندگان در اندوه رفیق از دست رفته بهزاد کاظمی بودند و با  یک دقیقه سکوت یادش را گرامی داشتند.

 

پیام مریم محسنی فعال زنان و جنبش کارگری به نشست نهادهای همبستگی با جنبش کارگری درایران – خارج کشور(هانوفر)

 رفقای عزیز هم  زمانی  برگزاری چهارمین مجمع عمومی نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ، با اول ماه مه سال 90 در ایران که به دلیل مجموعه شرایط حال وهوای ویژه ای دارد ، تصادفی فرخنده برای نهادهایی است که چندین سال است هم خود را مصروف پیشروی جنبش کارگری در ایران نموده اند ودر این را ستا گامها یی بسیارمثبت وارزنده برداشته ومسیری دشوار را برای شکل گرفتن وقوام این اتحاد پیموده اند . که این همه بدون داشتن درکی درست از نقش اتحاد وهمبستگی در جنبش کارگری میسر نمی شده است .که این بی تردید ازافتخارات جنبش کارگری ایران است .

پیام نشست چهارم نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران به خانواده جانباختگان سیاسی دهه 60

                     
رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ازبدو روی کارآمدن، یورش به دست آوردهای مردم، نیروها و توده های انقلابی وتهاجم به آمال و آرزو ها یشان را شروع نمود. سراسرحیات ننگین این حامیان سرمایه با زندان، شکنجه واعدام همراه بوده است. درطول این سی وسه سال هزاران تن را یا درزندان و زیرشکنجه های قرون وسطائی به قتل رسانده ویا به چوبه های داروجوخه های تیرباران سپرده است. مردم ایران هیچگاه قتل عام زندانیان سیاسی وحمام خون دردهه ی شصت را که هزاران تن ازبهترین فرزندان سوسیالیست، آزادیخواه وسایرنیروهای اپوزیسیون را به جوخه های تیرواعدام سپرده وپیکر نارنین شان را شبانه درگورهای دست جمعی دفن نمود که حاصل آن گلزارهای بیشماردر سراسرکشورایران ازجمله گلزارخاوران میباشد را، ازیاد نخواهند برد.۲۵ آپریل۲۰۱۱

پیام نشست چهارم نهادهای همبستگی با جنبش کارگری درایران ـ خارج کشور به کارگران قهرمان ایران

رفقای کارگر! دوستان همرزم!

 تلاش و مبارزات شبانه روزی شما در محیط های کار و زندگی و همیاری طبقاتی برای رسیدن به خواست های انسانی تان، نیرو دهنده  و امید بخش ادامه ی فعالیت ما برای حمایت از مبارزات بر حق شماست.ما، نهاد های همبستگی با جنبش کارگری درایران ـ خارج کشور، خود را حلقه ی کوچکی از زنجیر به همپیوسته ی تان می بینیم و شما را ستون فقرات مبارزه علیه سیستم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران می دانیم. ما، در راستای مبارزات خستگی نا پذیر شما، خود را در کنارتان احساس می کنیم و وظیفه ی خود می دانیم که تمام نیرو و تلاش مان را در حمایت از شما بکارگیریم تا دنیائی انسانی  و بدور از فقر و استثمار و دنیائی بهتر را تدارک ببینیم. با امید به مبارزات مشترک مان و با امید به موفقیت های هر چه بیشتر در راه سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران.

 شرکت کنندگان در نشست مجمع عمومی چهارم  نهادهای همبستگی با جنبش کارگری درایران ـ خارج  کشورهانوور ـ ۵ اردیبهشت ۱۳۹۰ـ ۲۵آوریل ۲۰۱۱

 

اول ماه مه : پرتوان باد جنبش کارگری

اول ماه مه امسال در شرایطی فرا می رسد که انقلابات توده ای در کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه که زمانی مامن و جایگاه راحتی برای سودآوری شرکتهای بزرگ امپریالیستی بودند  شروع شده وهم اکنون مبارزه انقلابی مردم در لیبی و یمن و سوریه و اردن وعراق همچنان ادامه دارد. کشورهای سرمایه داری غربی با کمک مدیای قدرتمند و حتی نیروی نظامی شان به شدت در صدد سرکوب و یا منحرف ساختن جریان این انقلابات و بهره برداری ازآن هستند. مردم تونس ومصربا کمک نقش رادیکال و انقلابی طبقه کارگر توانستند ازشردیکتاتوری حاکم رهایی یابند ولی این انقلابات همچنان از زاویه دید زحمتکشان و طبقه کارگرپایان نیافته و ادامه دارد. این انقلابات با خواست ها و مطالبات رفاهی شروع شد که سالها ست با اجرای سیاستهای نئولیبرالی اززندگی توده های زحمتکش و کارگر این جوامع حذف شده است و تمامی بورژوازی رنگارنگ در این غارت و چپاول دست داشته است. امروز توده های مردم این جوامع به درستی دریافته اند که سرکاربودن هر بخش از بورژوازی به معنای حفظ وضعیت موجود و ادامه فقر و نابرابری بیشتر است. از اینرو است که از دید توده های زحمتکش، این انقلابات سیاسی ، اول راه یک انقلاب تمام عیار اجتماعی است .